Το 2018 μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως η χρονιά των μεγάλων επιστροφών καθώς αρκετοί μουσικοί - συγκροτήματα που είχαν "σιγήσει" δισκογραφικά για δεκαετίες επέστρεψαν με νέο υλικό πέρυσι. Χαρακτηριστικότερα παραδείγματα οι Rainbow (νέο τραγούδι 23 χρόνια μετά το "Stranger in Us All"), Heir Apparent, Solstice, Fifth Angel, Cirith Ungol (νέο τραγούδι μετά από 27 έτη), Conception κλπ.
Όχι πως η νέα γενιά μας απογοήτευσε, κάθε άλλο. Stygian Fair, Manacle, Witherfall, Candle, Sacral Rage (κι όχι μόνο) αποδεικνύονται εξαιρετικοί μαθητές και διασφαλίζουν το μέλλον. Αξίζει να σημειωθεί πως έμεινε εκτός λίστας το album των Neptune "Land of Northern" καθώς πρόκειται για συλλογή, ενώ οφείλω να εξομολογηθώ πως πέρσι "έριξα" λιγότερο βάρος σε πιο rock / hard rock δισκία, αν και οι Lucifer - Abramis Brama - Graveyard - VOJD έβγαλαν υποσχόμενες δουλειές. Τι ξεχώρισα από το περασμένο έτος...
01. Heir Apparent - "The View From Below" (
link)
Δισκογραφική επιστροφή μετά από 29 χρόνια. Τόσα πέρασαν από την κυκλοφορία του "One Small Voice" (Ιούνιος 1989). Σχεδόν όλη η "παλαιά φρουρά" είναι εδώ. Και το αποτέλεσμα δεν διαψεύδει. Λυρικό US Metal με προοδευτική διάθεση που δεν ξεχνάει από που προέρχεται (80s), αλλά ούτε και που στέκεται (21ος αιώνας) καλύπτοντας μαεστρικά το μεσοδιάστημα. Καμβάς με εξαιρετικά ηχοχρώματα, υψηλής αισθητικής, που προκαλεί έντονα συναισθήματα, τα οποία διαπερνούν το δέρμα και εισχωρούν βαθιά, πολύ βαθιά...
02. Solstice - "White Horse Hill" (
link)
Το "New Dark Age" αποτέλεσε μία από τις σημαντικότερες κυκλοφορίες στην ιστορία του επικού metal. Είκοσι χρόνια "πήρε" στον Richard M. Walker για να κυκλοφορήσει τον διάδοχό του. Άξιζε τον κόπο και την αναμονή; ΝΑΙ!!! Το επικό στοιχείο "παντρεμένο" με την παραδοσιακή Αγγλική μουσική (όχι με την "τουριστική" έννοια του όρου folk) οδηγεί σε μονοπάτια δύσβατα, κακοτράχαλα, ανηφορικά, περασμένα (αλλά όχι ξεχασμένα). Μεγαλειώδες, ανατατικό, επιβλητικό, αρχέγονο. Η ψυχή της Ευρώπης. Ο καλύτερος επικός δίσκος που "βγήκε" εδώ και (πάρα) πολλά χρόνια...
03. Necrytis - "Dread En Ruin" (
link)
Στον ταλαντούχο Toby Knapp έχουμε αναφερθεί πολλάκις. Στους εντυπωσιακούς Necrytis επίσης. Με δύο εξαιρετικούς δίσκους διεκδικούν τον τίτλο της καλύτερης US Power Metal μπάντας. Το "Dread En Ruin" είναι εκπληκτικό από την αρχή μέχρι το τέλος. Ποιοτικότατο, υψηλότατων προδιαγραφών US metal με τρομερές συνθέσεις, εντυπωσιακές κιθάρες. Πληρέστατος δίσκος που έχει μελετήσει (κι έχει εμπεδώσει) καλά το παρελθόν κι ατενίζει αγέρωχα το μέλλον...
04. Shadowkeep - "Shadowkeep" (
link)
Δισκογραφική επιστροφή μετά από μία δεκαετία για τους Shadowkeep με έναν δίσκο που επέφερε διχογνωμία στις τάξεις των φίλων του συγκροτήματος. Λιγότερο λυρικοί, περισσότερο επιθετικοί οι Άγγλοι metallers (λόγω James Rivera;). Πάντα "πιστοί" όμως στο US Power Metal. Κιθάρες που "ξερνούν" φωτιά και ατσάλι, στιβαρό (κι εντυπωσιακό) rythm section σε συνδυασμό με την φωνάρα του Rivera. Οι φίλοι των Helstar, Destiny's End ξέρουν τι εννοώ...
05. Satan - "Cruel Magic" (
link)
Οι Satan με την επιστροφή τους (το 2011) κυκλοφορούν τον ένα δίσκο καλύτερο από τον άλλο. Εντυπωσιακή η περίπτωσή τους. Στο "Cruel Magic" θα ακούσουμε το καλύτερο κιθαριστικό δίδυμο που κυκλοφορεί εκεί έξω (Steve Ramsey - Russ Tippins), το οποίο συμπληρώνεται ιδανικά από την φωνή (τι φωνή δηλαδή, φωνάρα!) του Brian Ross. Heavy metal ρεσιτάλ. Αριστούργημα...
06. Stygian Fair - "Panta Rei" (
link)
Οι Stygian Fair είναι πιθανότατα η αγαπημένη μου μπάντα από τα νέα συγκροτήματα. Το εξαιρετικό ep "Into the Coven" βρήκε τον ιδανικό διάδοχό του στον δίσκο με τον "Ηρακλείτειο" τίτλο "Panta Rei". Εξευγενισμένο, μελαγχολικό, λυρικό, αργόσυρτο (doomy) επικό heavy metal που δεν είναι για όλες τις ώρες, ούτε για όλα "τα αυτιά". Μοναχικό το μονοπάτι, όμως οι Stygian Fair το διαβαίνουν με σταθερά βήματα αναζητώντας την (δική τους;) κάθαρση...
07. Manacle - "No Fear To Persevere" (
link)
Τι δισκάρα! Καταιγιστικό US Heavy / Power metal από τους Καναδούς στο ντεμπούτο τους. Οι φίλοι των Savage Grace, Jag Panzer, Omen, Liege Lord, Agent Steel θα πάθουν μεγάλο σοκ (αν δεν το έχουν ακούσει ήδη). Τραγουδάρες, ριφάρες, ρεφρενάρες, heavy metal ύμνοι. Μισή ώρα μουσική, η οποία "κυλάει νεράκι" (και στην συνέχεια πατάς το repeat)! Pure (πιο... pure δεν θα βρεις αλλού) fucking heavy metal!!!
08. Witherfall - "A Prelude To Sorrow" (
link)
Ο δίσκος "Nocturnes and Requiems" ήταν το κορυφαίο album του 2017 για το Metal Daze (και το "End Of Time" το καλύτερο τραγούδι των τελευταίων ετών)! Ο διάδοχός του δεν με εντυπωσίασε στον ίδιο βαθμό, ίσως γιατί οι απαιτήσεις πλέον ήταν στα ύψη (ενώ το ντεμπούτο με έπιασε εξαπίνης). Οι Witherfall συνεχίζουν πάντως τις υψηλές πτήσεις μ' ένα album απαιτήσεων, το οποίο απαιτεί (προσοχή και ακροάσεις) αλλά ανταμείβει...
09. Primordial - "Exile Amongst the Ruins" (
link)
Οι Primordial οριοθέτησαν από νωρίς τα όρια της αισθητικής τους. Όσοι πιστεύετε ότι η μουσική είναι μονάχα διασκέδαση, χαλάρωση - ξεκούραση, χαρά, χορός μείνετε μακριά, οι Ιρλανδοί metallers δεν απευθύνονται σε εσάς. Αναζητούν ακροατές με περισσότερες απαιτήσεις από την μουσική. Που να εμβαθύνουν περισσότερο. Μακριά από τα απλοϊκά και τα κλισέ (της κάθε εποχής). Το "Exile Amongst the Ruins" φέρνει την υπογραφή τους κι αυτό θα έπρεπε να αρκεί. Επικό, δραματικό, σκοτεινό, παγανιστικό, επαναστατικό metal από μία μπάντα που... είναι μία κατηγορία μόνη της...
10. Riot V - "Armor of Light" (
link)
Η φυσική συνέχεια του "Unleash the Fire". Ανθεμικό, εξωστρεφές heavy metal με "πιασάρικά" ρεφρέν, στιβαρό rythm section, κιθάρες που "κεντάνε" συν την φωνάρα του Todd Michael Hall. Οι Riot V τιμούν το παρελθόν τους και γενικότερα το παρελθόν της αγαπημένης τους (μας) μουσικής. Τέσσερις δεκαετίες heavy metal "στριμωγμένη" σε δώδεκα τραγούδια...
11. Fifth Angel - "The Third Secret" (
link)
Παρόμοια περίπτωση με τους Heir Apparent. US Metal με δύο δίσκους στο ενεργητικό της που κυκλοφόρησαν στα 80s (1986 το ομώνυμο ντεμπούτο, 1989 το "Time Will Tell") και... παύση! Δισκογραφική επιστροφή πέρυσι, μετά από 29 χρόνια! Πολλές οι συμπτώσεις δεν συμφωνείτε; Το "The Third Secret" περιλαμβάνει ποιοτικότατο μελωδικό heavy / power metal, αλλά και πιο hard rock στιγμές (ιδιαίτερα στις κιθάρες). Αξίζει να φέρει τ' όνομα Fifth Angel; Άξιζε η -σχεδόν τριών δεκαετιών- αναμονή. ΝΑΙ και στα δύο...
12. Arrayan Path - "Archegonoi" (
link)
Σε δημιουργικό οίστρο βρίσκονται οι Arrayan Path κυκλοφορώντας τρεις δίσκους την τελευταία τριετία (ο περσινός μάλιστα είναι διπλός)! Το album "Archegonoi" διαφοροποιείται από τα προηγούμενα καθώς το power στοιχείο έχει παραμεριστεί παραχωρώντας την θέση τους σε (κατά βάση) mid tempo συνθέσεις. Επικό, επιβλητικό, πομπώδες, ανατατικό συνδυάζει την δυτική κουλτούρα με την Ελληνική παραδοσιακή μουσική λοξοκοιτώντας προς την "λάγνα" ανατολή. Άκρως ενδιαφέρουσα θεματολογία (κυρίως ως προς την προσέγγιση). Θέλει ακροάσεις, ενώ το "The Words of Menelaus" είναι πιθανά το καλύτερο τραγούδι που άκουσα πέρυσι...
13. Sacral Rage - "Beyond Celestial Echoes" (
link)
Τεχνικότατο heavy / power / speed/ prog metal στα καλύτερά του. Ο δεύτερος δίσκος των Sacral Rage προξένησε αρκετές συζητήσεις κυρίως λόγω της σύγκρισης με το εντυπωσιακό ντεμπούτο τους ("Illusions in Infinite Void"). Το "Beyond Celestial Echoes" στις πρώτες ακροάσεις δείχνει απλούστερο, αλλά αν του δώσεις χρόνο αποκαλύπτει τις κρυμμένες αρετές και τους θησαυρούς του. Κι όπως λένε κι οι ίδιοι "the era of paranoia has started to reign"...
14. Candle - "The Keeper's Curse" (
link)
Σουηδικό συγκρότημα που τους παρακολουθούμε από το πρώτο demo του 2016. Στο ντεμπούτο τους, "The Keeper's Curse", οι προσδοκίες (που οι ίδιοι δημιούργησαν) δεν διαψεύστηκαν. Αγαπούν τους Mercyful Fate και τους Satan, αλλά κρυφοκοιτάζουν και στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού (βλ. Savatage, Fates Warning, Cirith Ungol)...
15. Ancient Empire - "Eternal Soldier" (
link)
Ο άξιος διάδοχος του εξαιρετικού "The Tower" και τέταρτος συνολικά δίσκος των Αμερικανών metallers. Αν δεν έχετε ασχοληθεί με την περίπτωσή τους (και το US power metal έχει περίοπτη θέση στα ακούσματά σας) δώστε τους μία ευκαιρία. Ίσως και να το αδικώ με την 15η θέση. Σύνθημα: ποιότητα, παρασύνθημα: (λατρεμένο) US Metal...
16. Level Fields - "1104" (
link)
Η φωνή των Watchtower και ο κιθαρίστας των Poverty’s No Crime. Ο (Ευρωπαϊκού τύπου) τεχνοκρατικός λυρισμός συναντά το Αμερικάνικο power / prog. Δεν περνούν πάντα πάνω από τον πήχη (των προσδοκιών), αλλά το καταφέρνουν σε αρκετά σημεία. (Και μόνο που ακούω την φωνάρα του Alan Tecchio αρκεί για να το έχω στην λίστα.)
17. Saxon - "Thunderbolt" (
link)
Οι Saxon είναι σαν το παλιό καλό κρασί. Δεν γερνάνε, ωριμάζουν. Δεν αλλάζουν, αλλά ακούγονται πάντα "φρέσκοι". Το "Thunderbolt" έχει όλα τα κλασικά συστατικά που αγαπήσαμε στους Σάξονες. Ύμνοι του "δρόμου", επικές στιγμές, heavy / power metal "κεραυνοί". Η ζώσα ιστορία του Βρετανικού (κι όχι μόνο) heavy metal. Ιδιαίτερη μνεία στα "The Secret Of Flight", "Nosferatu", "Sons Of Odin", "Sniper", "A Wizard's Tale". Τελικά ο παλιός είναι αλλιώς...
18. Howling Sycamore - "Howling Sycamore" (
link)
Βάλαμε ήδη την μία φωνή των Watchtower (Alan Tecchio) στην λίστα, η άλλη θα έλειπε; Jason McMaster κυρίες και κύριοι. Howling Sycamore. Extreme progressive / jazz metal (έτσι χαρακτηρίζουν την μουσική τους). Δύσκολος, στρυφνός, απαιτητικός δίσκος. Η παράνοια σε νότες! Δεν απευθύνεται σε όσους κάνουν "τουριστικές" ακροάσεις και "ξεπέτες".
19. Exmortus - "The Sound of Steel" (
link)
Το album "Ride Forth" μου δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες. Το "The Sound of Steel" δεν κατάφερε να τις καλύψει. Περίμενα περισσότερα. Καλός δίσκος, γενικά, στην κόψη του ξίφους! Εκεί όπου το νεοκλασικό power metal συναντά την επική αισθητική και τα death metal φωνητικά. Μου λείπει όμως ένας ύμνος σαν το "Relentless"..
20. Visigoth - "Conqueror's Oath" (
link)
Κι από τους Visigoth είχα μεγαλύτερες απαιτήσεις. Με τον δεύτερο δίσκο τους προσπάθησαν να κάνουν "άνοιγμα" σε ευρύτερο ακροατήριο με ότι "εκπτώσεις" στην ποιότητα (κυρίως του ύφους και λιγότερο συνθετικά) συνεπάγεται αυτό. Πάντως οι στιγμές που μας υπενθυμίζουν ότι είναι από τις πλέον υποσχόμενες μπάντες του χώρου υπάρχουν (έστω κι αν αποτελούν μειοψηφία)...
21. Ice Vinland - "Asgard Steel" (
link)
22. Metal Church - "Damned If You Do" (
link)
23. Gatekeeper - "East of Sun" (
link)
24. Blitzkrieg - "Judge Not!" (
link)
25. Khemmis - "Desolation" (
link)
26. Battleroar - "Codex Epicus" (
link)
27. Wytch Hazel - "II: Sojourn" (
link)
28. Uriah Heep - "Living The Dream" (
link)
29. Midnight Force - "Dunsinane" (
link)
30. Old Mother Hell - "Old Mother Hell" (
link)
31. Judicator - "The Last Emperor" (
link)
32. Old Wolf - "Faustian Mass" (
link)
33. Artizan - "Demon Rider" (
link)
34. Seven Sisters - "The Cauldron And The Cross" (
link)
35. Iron Void - "Excalibur" (
link)
Κατηγορία: δίσκοι που θα ήθελα να είχα ακούσει περισσότερο
Πρόκειται για περσινούς δίσκους που μου κίνησαν το ενδιαφέρον, αλλά δεν πρόλαβα - κατάφερα να τους δώσω έναν ικανό αριθμό ακροάσεων έτσι ώστε να αποκτήσω μία πιο "στέρεη" άποψη. Χωρίς αξιολογική σειρά...
➤ Grayceon - "IV" (
link)
➤ Orion's Reign - "Scores Of War" (
link)
➤ Black Viper - "Hellions of Fire" (
link)
➤ Hollow - "Between Eternities of Darkness" (
link)
➤ Dire Peril - "The Extraterrestrial Compendium" (
link)
➤ Lethean - "The Waters Of Death" (
link)
➤ Manticora - "To Kill to Live to Kill" (
link)
➤ Seasons of the Wolf - "Last Act of Defiance" (
link)
➤ Open Burn - "Divine Intermission" (
link)
➤ Aria - "Curse of the Seas" (
link)
➤ Dawn of Winter - "Pray for Doom" (
link)
➤ Eternity's End - "Unyielding" (
link)
➤ Mob Rules - "Beast Reborn" (
link)
Singles, EPs, Demos (Top-10)
01. Rainbow - "Waiting for a Sign" (single) (
link)
02. Attacker - "Armor Of The Gods" (ep) (
link)
03. Cirith Ungol - "Witch's Game" (single) (
link)
04. Omen - "Alive" (single / ep) (
link)
05. Shelton / Chastain - "The Edge of Sanity: 88 Demo Session" (
link)
06. Royal Orphan - "Royal Orphan" (ep) (
link)
07. Conception - "Into The Wild" (ep) (
link)
08. Vultures Vengeance - "Lyrids: Warning from the Reign of the Untold" (single) (
link)
09. Throne of Iron - "2018 Demo" (
link)
10. Traveler - "Demo 2018" (
link)
Απογοήτευση της χρονιάς: Lizzy Borden - "My Midnight Things" (
link)
.png "English"){kind=small}
